Op Eerste Paasdag werd ik om vijf uur wakker van onze jongste peuter. Om te voorkomen dat iedereen wakker werd, nam ik hem mee naar beneden. Samen stonden we voor het raam. Heel in de verte kwam een lichtstraaltje naar beneden. Ik beeldde me in dat er vrouwen voorbij liepen, verdrietig en met een kruikje in hun handen. Naar het graf van Jezus. En dat ze iets later terugkwamen, blij dansend en zingend. Want de Heer was opgestaan. Als ze terug zouden zijn gekomen, heb ik het niet meer gezien. Want toen sliep ik weer.
Op Eerste Paasdag kwam ik om half acht beneden. Ik hoorde mijn vrouw nog zeggen: ‘Je weet wat je moet zeggen!’ Onderaan stonden onze twee peuters en het eerste dat ze zeiden was: ‘De Heer is waarlijk opgestaan, hallejuja’. (twee keer de l in een woord is erg moeilijk). Dat hielden ze een groot gedeelte van de dag vol bij iedereen die ze tegenkwamen.
Deze donderdag leidde ik een paasviering in een verzorgingshuis. We lazen hoe de engelen tegen de vrouwen zeiden dat Jezus was opgestaan. Op dat moment schreeuwde een van de aanwezigen keihard ‘Yeah’ door de zaal waarop de rest instemmend knikte.
Pasen is een feest voor iedereen die als een kind vol verbeelding gelooft. Hallejuja.
Mooi Pieter!! Jong en oud reageren vol vreugde op de boodschap: ‘
De Heer is waarlijk opgestaan!!’