Elke week schrijf ik een blogje over iets uit het dagelijkse leven en dat probeer ik dan te verbinden met wat ik geloof. Als je terugleest in mijn blogjes dan kan je zelf bekijken of dat lukt of niet.
Deze week lukt het niet. Dat komt door Pasen. Dat feest is zo groot en bijzonder, dat alle voorbeelden uit ons leven niet bij machte zijn om iets zinnigs over dit feest te zeggen. Pasen is te groot en mijn leven te klein om echt bij elkaar te passen.
Zo zou ik kunnen vertellen dat het lente wordt. Dat alles weer gaat groeien en dat Jezus op diezelfde manier leven geeft. Maar de kracht van de opstanding is veel groter dan het ritme van de seizoenen. Want met Pasen wordt het kwaad overmeestert.
Ik zou het kunnen hebben over de geboorte van een kind (ik was deze week op kraamvisite!). Maar Christus geeft ons niet alleen het leven, hij overwint ook de dood. Hij geeft niet alleen het leven, hij herstelt het ook.
Ik zou het kunnen hebben over de momenten dat ik mijn wensen opzij zet, omdat ik vader moet zijn voor mijn kinderen. Maar nee, dat is geen opoffering zoals God dat doet. Dat hoort gewoon bij het leven.
Er is niets dat Pasen uit kan leggen.
