Beekhuizerzand

De afgelopen weken loop ik wat vaker hard. Daardoor kan ik ook wat verder lopen. Als ik meer dan 8 kilometer loop, ga ik meestal naar het bos. En ben ik door het bos, dan kom ik op het Beekhuizerzand. Een zandvlakte waar je met enige fantasie iets van een woestijn in kan zien. Rondom het zand staan bomen. Een grote open plek waar het zonlicht prachtig schijnt.

Afgelopen weken liep ik daar een keer terwijl de zon net genoeg kracht had om door de mist heen te komen. Eerst was het grauwig en somber, maar toen ik iets later weer om mij heen keek zag ik stralen van de zon die op het zand schenen. In de tussentijd leverden de mist en de zon een prachtig spel van lichttinten op. En ik kreeg dat visuele schouwspel als een cadeautje op de vroege morgen. En het mooiste was dat het licht won. Vlak voor ik de zandvlakte verliet was de mist zo goed als verdwenen.

Licht dat door het donker heen breekt. Dat is wat Advent is. Het licht van Kerst komt dichterbij en probeert het donker te doorboren. En het mooiste is wel dat het licht zeker zal overwinnen. Laat het maar Kerst worden. Juist dit jaar.