Vandaag kwam onze dochter vroeg thuis uit school. Eerst zei ze nog dat ze hard ging werken aan haar huiswerk. Maar na een half uurtje kwam ze al weer naar beneden. ‘Ik heb helemaal geen zin om iets te doen.’ Ik herkende dat wel. Ik wil ook niks vandaag. Gelukkig gingen ze schaatsen bij de Olympische spelen. En nog wel de 10 kilometer. Dat duurt tenminste lekker lang. Dan is het niet zo erg om geen zin te hebben, want je doet toch al iets. Nou ja, Sven the man won niet eens.
Straks moet ik onze peuters gaan halen uit de peuterspeelzaal. Daar heb ik ook geen zin in. Ze gaan vast vanmiddag niet zo goed luisteren. Ik heb trouwens ook helemaal geen zin om dit blogje te schrijven. Dan moet ik weer iets bedenken en dat wil ik niet. Het ligt trouwens aan het weer. Het was de afgelopen dagen prima, maar nu is het weer zo grijs. Het is echt tijd om te lezen uit het bijbelboek Prediker:
Maar toen nam ik alles wat ik ondernomen had nog eens in ogenschouw, alles wat mijn moeizaam gezwoeg me opgeleverd ha, en ik zag in dat het allemaal maar lucht en najagen van wind was. Het had geen enkel nut onder de zon.
Zie je wel: de bijbel voelt het goed aan.
