Onze jongste zoon wil altijd meedoen. ‘Nu ik’, roept hij en wil met lego spelen wat nog veel te klein voor hem is. Of hij gaat er tussen staan als zijn tienerbroers overschieten met een bal. ‘Nu naar mij’, en zuchtend spelen ze dan de bal maar een keer naar hem. Of hij probeert zijn broer bij te houden met rennen. Nog sterker is dat als de buurjongetjes ook meedoen. Vier blonde boefjes waarvan hij de jongste is. Dat gaat dan ook vaak mis. Een gegil en de beentjes van de jongste konden nog niet bijbenen wat zijn hoofd wilde. Daar ligt hij. Een plek op zijn knie, een buil op zijn hoofd of een schaafplek op zijn wang is het resultaat. Gelukkig herstellen wondjes snel bij kleine kinderen. Maar hij wil zo graag meedoen. Daar komen ongelukken van.
Het zit diep in mensen dat ze graag willen meedoen. Ook als het gevaarlijk is. Dat is de les van het begin van de geschiedenis. De mens wil net als God zijn. Hij wil meedoen met God en kennis krijgen van de achterkant van de wereld, waar goed en kwaad vandaan komen. Dat levert nogal wat problemen op. Een oorlog, een misdaad, angst en paniek. Maar hij wil zo graag meedoen. Daar komen ongelukken van.
