De basisschool van onze jongste kinderen heeft deze week een nieuw schoolplein gekregen. Er liggen niet alleen meer stenen, maar er ligt een grote heuvel met gras erover in het midden. Daar kan je door een buis onderdoor kruipen. En in de hoek staat een waterpomp. Die staat in een grote bak met zand. De kinderen kunnen zelf pompen. Dat bleek op de dag van de opening al een groot succes. Aan het einde van de middag lag er een enorme plas water. Er stonden veel kinderen omheen. Er waren op dat moment geen kinderen met schone kleren. Zij die de was doen thuis zullen nog weleens mopperen op het nieuwe schoolplein. Maar de kinderen denken: pompen maar.
De pomp haalt het water uit de bodem naar boven. Er zit water genoeg. Je kan altijd doorpompen. Jezus zegt dat wie gelooft een bron van levend water zal worden. Hij heeft het dan over de heilige Geest. Want wie gelooft, die heeft de Geest van God. Die Geest zorgt ervoor dat je nooit zonder God bent. Waar je ook bent, je hebt de bron van leven altijd onder handbereik. Die Geest zorgt er ook voor dat je telkens weer bedenkt hoeveel God van je houdt en dat hij ons het leven heeft gegeven. Laat alle mensen maar denken: Pompen maar.
