Ik moest gisteravond nog weg. Dat heb ik maar met de auto gedaan. Ik had geen zin om in een halve minuut helemaal doorweekt te zijn. De straat voor ons huis was veranderd in een riviertje, waar het water doorheen golfde. Elke grote druppel spatte heel hoog op en maakte het stroompje nog weer groter en dieper. Ik hou wel van een beetje spektakel, maar vooral als ik het droog achter glas kan bekijken.
In de bijbel staat een prachtige voorspelling over een rivier die aanzwelt. Er loopt een man door die eerst met zijn voeten in het water staat, maar dan kan hij niet meer staan. Hij moet zwemmen in de stroom. Het is water dat bij God vandaan komt en overal leven brengt.
Dat water staat voor de heilige Geest. Die Geest van God heeft de prettige neiging om steeds overvloediger aanwezig te zijn. Hij begint met je verlangen naar meer te geven, maar voor je het weet word je meegenomen door het water van de Geest en krijg je steeds meer deel aan die stroom van leven.
Er is wel een voorwaarde: ik moet wel het water in. Niet veilig achter glas kan ik blijven. Dus de volgende keer toch maar niet in de auto.
