De schapen staan weer voor ons huis. Een van de leukste dingen van Harderwijk is de rondtrekkende kudde die overal het gras opeten. Daarna gaan ze weer een stukje verder om daar het gras te maaien met hun bek. De hele dag staan er mensen te kijken bij de dieren die lui grazen en daarna verteren.
De hele groep staat bij elkaar. Dat vinden ze kennelijk gezellig. Ze mekkeren eens wat en grazen weer verder. Een jong schaap staat de hele dag alleen. Dat viel me eergisteren al op en gisteren weer. Nu staat hij weer alleen. Mijn fantasie slaat op hol. Wordt hij genegeerd door de anderen? Is het een eenling die het liefst op zichzelf is? Is hij gepest door de andere schapen? Hij heeft een donkere vacht. Misschien is hij wel letterlijk en figuurlijk het zwarte schaap.
Het doet me direct denken aan Jezus. Hij zou vooral aandacht hebben voor dat ene schaap. In het beroemde verhaal van het verloren schaap gaat Jezus als goede herder ’s nachts naar buiten om met gevaar voor eigen leven het schaap dat hij mist te zoeken. Het is een beeld van Jezus’ liefde voor wat onaf, kapot of anders is. En het maakt Jezus daarbij niet uit of het ook nog een beetje aan jezelf ligt dat je niet lekker in de groep ligt.
Ik zal vandaag nog een keer gaan kijken of het schaapje weer alleen staat.
