Welkom, toevallige passant.
Welkom, bewuste zoeker.

Wie weet waarom je hier bent gekomen?
Wie kent zichzelf echt?

Vrijwillig

“Het is vandaag de laatste keer trainen voor de zomervakantie. Daarna is het een paar weken niet.” Met deze woorden kondigde een van onze kinderen aan dat hij de komende tijd wel kon helpen met de tafel leegruimen na het eten en niet meer gelijk naar zijn training hoefde. Ik was niet zozeer blij met de extra hulp, maar veel meer dat er nog getraind kon worden afgelopen tijd.  Wat was het fijn  dat ze de laatste maanden weer konden trainen en op die manier fysiek bezig konden zijn, maar zeker ook leeftijdsgenoten ontmoeten.

Wat is het belangrijk dat er op die sportclubs, scoutingclubs, knutselclubs vrijwilligers actief zijn. Ik heb veel respect en waardering voor mensen die week in, week uit hun tijd en aandacht aan kinderen en tieners besteden. Wat zou het leven er voor kinderen anders uitzien als ze niet naar hun sport of andere activiteit konden gaan. En die clubs draaien op vrijwilligers, want het zou onbetaalbaar zijn als die activiteiten door betaalde krachten gedaan moet worden. Bedankt, aardige, toegewijde, vriendelijke mensen die klaar staan en die in dit lastige jaar toch mogelijkheden zagen om iets te doen en het clubleven in stand te houden. Jullie maken met elkaar onze maatschappij mooier. Wat fijn dat jullie onze kinderen dingen leren die we zelf niet kunnen.

Onze samenleving kan niet zonder mensen die zich inzetten voor een ander. We zijn afhankelijk van elkaar. Wat wordt deze wereld een stuk mooier als we niet kijken naar wat het ons oplevert, maar ook wat we voor een ander kunnen betekenen. Zo heeft God ons gemaakt, dat we tot onze bestemming komen als we ons inzetten voor een ander. Daarin lijken we zelfs op God. Want als iemand zich belangeloos inzet voor anderen, dan is het God wel. Al die vrijwilligers laten iets van God zien.

Is ook verschenen als column in de Harderwijker Courant