Wie weet waarom je hier bent gekomen?
Wie kent zichzelf echt?

De wind waait

Ik fietste door Drielanden, de wijk waar ik woon. Het regende niet en dat is bijzonder de laatste weken. Daardoor kon ik extra goed om mij heen kijken. Ik zag de prachtige kleuren van de verlate herfst. Er stond een stevig windje. Daardoor werd de kleurenpracht nog meer versterkt. Want op de grond was het een prachtig gezicht van bladeren die rondgingen. De wind is mooi. Juist tussen de huizen krijg je de mooiste draaikolken van wind. De ene keer komt de wind uit de ene hoek, de andere keer komt hij net op een andere manier plotseling om de heg heen gewaaid. Je kan tussen de huizen niet voorspellen waar de wind vandaan komt. Dat is het mooie van de wind.

In de bijbel wordt Gods activiteit vergeleken met de wind. Het staat letterlijk zo in de bijbel: je weet niet waar de wind vandaan komt en waar hij heen gaat. De wind is er gewoon. Zo is het ook met Gods aanwezigheid. Je kan niet voorspellen waar je iets van Hem zal zien, maar als je je ogen opendoet, dan zie je hoe Hij aanwezig is in de ogen van een kwetsbare baby, in een gebaar van zorg voor een medemens of in de kleurenpracht van de herfst. In Nederland is de wind nooit ver weg. Het kan een dagje zo zijn dat het niet veel waait, maar na een nachtje slapen is de wind weer vrolijk aanwezig. Zo is het met God ook. Hij is nooit ver bij ons vandaag, ook als je dat een moment minder ziet.

Ik kon goed om mij heen kijken tijdens mijn fietstochtje, omdat ik de wind meehad. Dat scheelt heel wat trappen. Laat de wind maar waaien als ik op de fiets zit en de wind in mijn rug. Anders is het als je tegen de wind in moet fietsen. Dan baal ik van de wind en hoop ik dat hij snel stopt met waaien. Dat hopen de meesters en juffen in de klas ook. Want een winderige dag zorgt voor stormachtige kinderen in de klas. Het lijkt wel alsof de wind onrustig maakt. Als het buiten raast, voel je het binnen. Precies zoals het bekende liedje zingt: ‘hoor de wind waait door de bomen, hier in huis zelfs waait de wind.’

De onrust van de wind hoort bij God. Want soms is het goed om onrustig te zijn. Er zijn veel dingen die niet goed gaan in de wereld. Mensen zijn op de vlucht omdat er geen veilige plek thuis is. Andere mensen worden uitgebuit en misbruikt. God heeft onrust over het onrecht in deze wereld en Hij wil graag dat wij delen in die onrust. Want wij zijn Gods handen op deze aarde. De wind van God zet ons in beweging om niet tevreden te zijn met hoe het gaat.

Verschijnt ook in de Harderwijker Courant