‘Waar is nou de Regenboog? ‘, vroeg een meisje afgelopen zondag in de kerk. Ons gebouw heet De Regenboog en zij was naar de kerk gekomen omdat het een school en kerkdienst was. Ik schat haar een jaar of zes en ze was wel wat teleurgesteld. Ze had vast gedacht dat in onze kerk altijd een regenboog te zien zou zijn.
Ik had haar kunnen wijzen op de ramen van de kerk die samen een kruis vormen en tegelijkertijd alle kleuren van de regenboog laten zien, maar dat was vast niet de bedoeling. Ik had ook naar de mensen kunnen wijzen en dan gezegd dat al die mensen samen zo verschillend zijn dat ze een regenboog vormen. Ik denk dat ze dat antwoord niet voldoende had gevonden. Ze wilde een regenboog zien: een echte, hoog in de lucht.
Ik gaf maar een eerlijk antwoord: De regenboog komt alleen als het regent en de zon schijnt. Dat hebben we niet in de hand. Ook daarin laat de gekleurde boog iets moois van God zien. God is veel groter dan wij en dat is maar goed ook. Wij bepalen het niet.
Het is wel heel leuk dat ik geregeld een foto krijg van De Regenboog als er een regenboog te zien is.
