Het is herfst aan het worden. De kastanjebomen zijn al bijna kaal. Kinderen zoeken op de grond naar kastanjes, om ze te verzamelen en te genieten van die bruine diepe glans en maken er poppetjes van. De eikenbomen hebben hun blad nog, die hebben meer tijd nodig om alles kwijt te raken. Er zijn niet veel eikels dit jaar, wat de zwijnen in de bossen zullen merken dit jaar. De natuur trekt zich terug in de grond om komend voorjaar weer te kunnen bloeien en groeien.
Er zit een grote troost in de herfst. Die troost zit niet in de kracht van de natuur of in de kringloop van het leven. Dan zijn we afhankelijk van een onpersoonlijke macht die er voor zorgt dat de natuur opnieuw tot bloei komt en ons het leven gaat geven. Allerlei nieuwe vormen van spiritualiteit zoeken de troost in de natuur zelf, maar de natuur heeft geen gezicht, is geen persoon.
De troost die in de herfst gelegen is, zit in de zorg van God voor deze wereld. Prachtig krijgt Noach het te horen als hij uit de ark mag gaan. Een jaar lang voer hij over het water dat de wereld bedekte. In de ark had hij genoeg meegenomen om de natuur een doorstart te geven. De dieren bleven leven, omdat God ze spaarde via Noachs levensproject. En als Noach dan uit zijn dobberende kist mag, zegt God dat hij nooit opnieuw de aarde op deze manier zal straffen. God belooft dat de vier seizoenen, elk met hun eigen dynamiek, vanaf nu onafgebroken zullen doorgaan. De Heer blijft zorgen voor zijn schepping en geeft elke keer opnieuw leven na een periode van rust.
Dat helpt mij ook in de wereld van dit moment. Als er op diverse vlakken onrust is in onze samenleving, dan is het goed om uit te spreken dat God voor zijn wereld blijft zorgen. Niet dat dan alle onrust weg gaat, maar het geeft een ander perspectief. De Heer laat zijn prachtige schepping niet los, ook niet als het lijkt alsof het leven eruit verdwijnt. Misschien is onze samenleving op een bepaalde manier in de herfst belandt. En op Gods tijd wordt het dan ook weer lente. Dat is de troost van de herfst en de zorg van God, die deze wereld niet loslaat.
Straks maar naar buiten, kastanjes zoeken om de herfst naar binnen te halen.
(Ook verschenen in de Kerkbode Hervormd Harderwijk)
