Onze jongste is drie jaar en speelde onlangs bij een vriendje. Ze gingen racen met autootjes. Het vriendje ging als eerste over de streep. Hij riep vol enthousiasme: ‘Ik heb goud!’ Onze zoon kwam er vlak achteraan. Hij was ook blij en riep: ‘Ik heb wierook.’ De kerst is nog niet zo lang geleden en het zit er nog diep in: Ze kwamen met goud, wierook en mirre. Ze waren maar met twee jongetjes aan het spelen, anders had er ook nog iemand mirre kunnen krijgen. Lijkt me wel wat voor allerlei sportevenementen: dat er goud, wierook en mirre wordt uitgedeeld aan de winnaars.
De magiërs uit het oosten namen drie dure cadeautjes mee. Het goud was zeker niet meer waard dan de mirre en de wierook. Alle drie waren geschenken waaruit bleek hoeveel respect deze wijzen hadden voor de pasgeboren prins.
Voor God maakt het niet uit of je eerste, tweede of allerlaatste bent. Iedereen krijgt een prijs bij het halen van de eindstreep. Wie blijft vertrouwen komt definitief thuis bij God. En de prijs is voor iedereen evenveel waard en even waardevol. De een roept: ‘ik heb goud.’ De ander wint wierook en de laatste, die heeft de volgende hoofdprijs: de mirre.
Geweldig die kinderen!
De appel valt nooit ver van de boom hè.
Ge-wel-dig!! Hoe mooi die kids!