Zeventien jaar geleden bracht ik mijn oudste dochter naar de basisschool. En nog steeds kom ik op scholen, omdat mijn jongste kinderen daar nu nog heen gaan. In al die jaren heb ik groot respect gekregen voor juffen en meesters. Ik ben na twee uur een kinderfeestje hosten kapot. Dat is maar een paar uur met een groepje kinderen. Je zou maar heel de dag met dertig kinderen in een lokaal zitten en ze rustig moeten houden.
Nog veel belangrijker is het dat onze kinderen iets leren op school. Want wie leert ze de fijne kneepjes van de Nederlandse taal als de juf het niet doet? En wie leert ze rekenen, zodat ze bijvoorbeeld begrip krijgen voor wat iets kost, als de meester het niet uitlegt? Maar ik denk ook aan vakken als aardrijkskunde en geschiedenis. Wat is het goed als je kinderen goed weten waar plaatsen in Nederland liggen en als ze weten wat er in de Tweede Wereldoorlog is gebeurd. Daarom ben ik blij met al dat onderwijzend personeel. De juf of de meester opent de wereld voor een kind. In Coronatijd moest ik dat soort dingen uitleggen aan mijn kinderen. Mijn conclusie was dat het voor mijn kinderen en voor mijn rust beter is als de school het doet.
Minstens zo belangrijk is het dat kinderen leren om samen te leven. De meeste gezinnen bestaan uit een paar mensen en je kan het elkaar nog goed naar de zin maken. In een klas is dat lastiger. Daar moet je echt rekening houden met elkaar. Je kan niet altijd zelf praten. Je krijgt niet altijd je zin. Je ontdekt kinderen die anders zijn en waar je wel rekening mee moet houden. Wat zijn dat belangrijke levenslessen voor kinderen. De basisschool leert de basis van onze samenleving. Hier leren de kinderen respect voor elkaar te hebben. Leve de juf en mees.
En er is nog meer dat een juf of meester kan leren aan kinderen. Dat is de openheid voor de aanwezigheid van God in deze wereld. Of eigenlijk is het niet zo dat kinderen dat moeten leren. Kinderen worden geboren met een natuurlijke openheid voor God en voor wat niet zichtbaar is. Onze wereld die draait om geld, macht en invloed probeert het onze kinderen af te leren. Het leven zorgt voor eelt op onze ziel. Daardoor raken kinderen de ontvankelijkheid voor het onzichtbare af. Wat mooi als een juf of meester juist die openheid versterkt. Want mensen leven niet alleen met wat ze kunnen zien. Veel belangrijker is God die richting aan het leven geeft. Leve de juf of mees die ook daar oog voor heeft.
Verschijnt ook in de Harderwijker Courant.
