Spijkenisse ligt op een eiland. Vroeger had je een pontje nodig om Voorne-Putten te bereiken. Eigenlijk nu nog. Er liggen wel wat bruggen naar dit eiland. Maar het blijkt best ingewikkeld te zijn om ervoor te zorgen dat die het ook allemaal doen en niet uitgeschakeld worden door een storing. Zo is er een Botlekbrug. Deze brug bestaat nog geen drie jaar, maar heeft al 110 keer een storing gehad. Niet voor niets heet hij de Bottleneck Brug. Het is zo’n beetje de grootste hefbrug van Europa, maar daar heb je niet zoveel aan als je er weer eens twee uur over doet om thuis te komen. En dan is er nog de Spijkenisserbrug. Tja, die staat soms rustig in de spits 20 minuten open voor een zeilbootje. Natuurlijk wordt er nagedacht over oplossingen: een extra brug (liefst zonder storingen) of het doortrekken van de A4 met een tunnel erbij. Maar ja, het kost allemaal geld, om het maar niet over onwil te hebben van omliggende gebieden met andere belangen. Ondertussen moet je zorgen dat je voor de spits Spijkenisse in of uit bent. We hebben een verbinding nodig, anders komen we er niet.
We hebben een verbinding nodig, anders komen we er niet. Voor mij geldt dat voor meer dan alleen om bij mijn huis te komen. Het geldt voor mijn hele leven. Ik heb een brug nodig om met God in contact te komen. Zou Jezus niet de verbinding kunnen zijn? Dan kan ik thuis komen.
