Nieuw laminaat

Deze week heb ik laminaat gelegd in mijn nieuwe studeerkamer. Nou ja, mijn zwager heeft het gelegd en ik stond erbij en keek hoe hij dat deed. Dat geeft de verhoudingen beter weer. Klik-klak en er lag weer een stukje laminaat in. Mooie uitvinding is dat. Het mooiste vond ik de plintjes. Die heeft mijn zwager heel keurig met een verstekbak zo verzaagd dat het er nu heel strak bijligt. En toen de plintjes erin lagen, kon je niet meer zien dat het laminaat eronder niet altijd kaarsrecht was afgezaagd. Nu kunnen mijn boeken weer in mijn werkkamer en ik kan weer aan het werk.

Die plintjes doen me denken aan Gods werk in deze wereld. Lang niet alles in deze wereld is goed. Er zitten nogal wat schuine zaagrandjes in deze wereld. Maar als God aan het werk gaat, dan verdwijnen die. Dat zie ik deze weken terug in de natuur. Alles is nog grauw en grijs. De bomen zijn zonder blad, de luchten vaak grijs en de grond onbestemd van kleur. Maar dan plots zie je een sneeuwklokje of krokusje in de grond. God kust de eerste bloemen weer wakker. Gods werk in deze wereld bedekt het grauwe en rafelige van ons bestaan. Zo kunnen wij leven en werken in deze wereld.