Als jonge
mensen sterven, is duidelijk hoe vreselijk de dood is. Een leven met nog zoveel kansen en mogelijkheden wordt abrupt afgebroken.
Natuurlijk zijn er talloze vormen van rouw met een glimlach. Na een goed en lang leven, dat vervuld is van liefde en trouw, komt er een moment dat iemand sterft. Dan kan het goed zijn om terug te gaan naar de aarde waaruit de mens gekomen is. Maar zelfs dan zijn er momenten van gemis en verlangen.
Woorden van mensen ketsen vaak af op de eenzaamheid en het verdriet dat ontstaat.
Ik was 32 en had twee kinderen. Mijn vrouw, Rolinda was zwanger van de derde. Plotseling werd ze ziek, een griepje naar het leek. Enkele dagen later overleed zij en bleef ik achter met drie kleine kinderen, één zojuist geboren.
In dit boek vertel ik hoe ik alleen verder moest.
Hier zijn recensies te vinden
