De puzzel

Afgelopen feestdagen heb ik weer een puzzel gemaakt. In de Coronajaren ontdekte ik de puzzel. Het is heerlijk tijdverdrijf dat nog ontspannend is ook. Je vergeet alle andere dingen, op zoek naar dat ene stukje. En de voldoening als het laatste stukje is gelegd is groot. Daar ligt toch maar een hele puzzel. Een mooi geheel! Meestal zijn het puzzels van duizend stukjes. Met dat aantal ben je wel even bezig, maar het duurt niet eindeloos lang. Irritant is het als je een stukje niet kan vinden en als dat er dan ook niet blijkt te zijn. Dan komt de puzzel nooit af.

Een puzzel lijkt wel op de wereld vanuit het perspectief van God. De wereld is zo gemaakt door de Schepper dat het een mooi geheel moest worden. Maar het lukt lang niet altijd om dat mooie plaatje zichtbaar te maken. Er ontbreekt een stukje of meer. Deze wereld is niet de goede plek die God zo graag wil. Dat zal ook in het komende jaar niet zo zijn.

Ik ben fan van de puzzels van Van Haasteren. Tot 14 januari is er nog een tentoonstelling in het Stadsmuseum. De hele wereld komt in die puzzels voor, samen met alle gekkigheid die er is. Die veelkleurigheid en humor, zijn door God geschapen in deze wereld. Ik hoop dat we iets daarvan zien in het komende jaar.

Natuurlijk zoek ik eerst de stukjes van de rand op als ik een puzzel ga maken. Als je die hebt gelegd, dan zie je hoe groot de puzzel wordt en kan je de rest gaan invullen. Meestal eerste de grote objecten met de opvallende kleuren.

Die rand, daarbij dacht ik ook aan Gods aanwezigheid in de wereld. God schept de kaders, de randvoorwaarden. Daardoor kunnen wij leven. Die kaders helpen ook om te zien wat het goede leven is. Als je gaat puzzelen buiten de rand, dan krijg je de puzzel niet af. Zouden Gods goede regels ons niet helpen om binnen de rand te puzzelen?

Een van de leukste aspecten van het maken van een puzzel is dat je het makkelijk samen kan doen. De kinderen doen af en toe mee. Vol trots roepen de jongsten: ‘Kijk papa, deze heb ik gelegd!’ En de oudste kinderen leggen hele vlakken. Het is een gezamenlijk project. Zo is de wereld door God bedoeld: Om niet alleen te zijn, maar verbonden met alle mensen. Ik hoop op en bid om een jaar vol verbondenheid en respect voor anderen.

Afgelopen dagen maakte ik weer een puzzel. Het was ook een mooi moment om eens na te denken over Gods aanwezigheid in mijn leven. Ik wens iedereen een jaar vol van Gods aanwezigheid toe.

Verschijnt ook in de Harderwijker Courant

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *