Geregeld wordt gevraagd waarom wij bijna wekelijks voor Israël bidden in onze gemeente. Is daar een bijzondere reden voor? Het antwoord is ja, daar is een goede reden voor. Voortdurend kan je in de bijbel de oproep lezen om te bidden voor Israël.
Gods plan
In Gods plannen is er een bijzondere plek weggelegd voor Israël. De Heer kiest ervoor om door dat volk de Messias geboren te laten worden. Hij wil met een apart gezet volk de hele aarde redden. Dat kan je al lezen bij Abram. Hij wordt gekozen, maar via hem zullen velen van de wereld gezegend worden. Het grootste deel van het Oude Testament gaat over die periode dat God in zijn omgang met mensen zich beperkt tot dat ene volk. Hij belooft hen land en zijn zegen. In de profeten zijn allerlei beloften te lezen van toekomstige, totale vrede en de komst van alle volken naar Israël om een groot vredesmaal te vieren.
Deze beloften zijn met de komst van Jezus Christus niet veranderd. Gelukkig niet, want dan zou God veranderen. Wie denkt dat Israël nu een volk is als alle gewone volken, die ziet niet hoe het werkt met Gods trouw. Er is wel een hele grote verandering met de komst van Jezus Christus gekomen. Vanaf nu zijn de beloften van vergeving, heil en redding ook voor de andere volken. Met Pinksteren zegt Petrus dat expliciet: voor u is de belofte, voor uw kinderen en voor allen die verre zijn en God zal roepen. Maar de beloften van God blijven staan. Maar Gods beloften zijn blijvend.
De kerk is niet Israël
Het is daarom ook niet goed om elke keer als je in de bijbel over Israël leest, gelijk en alleen aan de kerk te denken. Die bijbelteksten gaan allereerst over Israël. De kerk vervangt Israël niet en komt er niet voor in de plaats. In de geschiedenis van het christendom is de schadelijke uitwerking van dat vervangingsdenken te zien, met als triest dieptepunt de poging om het jodendom te vernietigen in de tweede wereldoorlog.
Daarom moet de kerk dus blijven bidden voor . De kerkorde van de PKN zegt dat de kerk onopgeefbaar verbonden is met Israël. Met deze uitspraak wordt zeker niet bedoeld dat alles wat de staat Israël doet goedgekeurd moet worden. Nee, de profeten in het Oude Testament zijn al heel duidelijk over dat koningen en heersers van Israël voortdurend fouten maken.
Voor mij is het gebed voor Israël vooral een gebed voor het volk, waar God eeuwen geleden al een verbond mee gesloten heeft. Onderdeel van dat gebed hoort te zijn dat je bidt voor de vrede van Jeruzalem. Want daarin gaan de psalmen ons voor.
Ook moeten we niet vergeten dat Jeruzalem, de berg Sion, de plek is waar Jezus , de Messias, terug zal komen. Hij komt terug, zoals hij is heengegaan. Dan zal Jeruzalem echt zijn wat het woord al zegt: stad van vrede.
Binnen het joodse volk is er een groep die bijzonder gebed nodig heeft. Dat zijn de Messiasbelijdende joden. Zij komen uit het joodse volk en hebben Jezus als de messias herkend. Zij volgen heel direct het voetspoor van Petrus en Paulus. Zij zijn de verhoring van Paulus’ gebed dat er meer en meer zullen zijn uit het joodse volk die Jezus als Christus aanvaarden.
