Afgelopen zondag begon het te vriezen. De temperatuur was rond het vriespunt en de lucht nog redelijk vochtig. Het heeft afgelopen weken geregeld geregend! Dat zijn de perfecte omstandigheden voor…ijshaar! Dat ontstaat in dood hout door een schimmel. Die schimmel zorgt voor vocht wat naar buiten wordt geperst en dat bevriest. Het is een prachtig gezicht: allemaal ragfijne draden die op het hout staan. Er lag zondag geen sneeuw dus je kon overal zien of er ijshaar was. We liepen nog maar net in het bos of daar lag het eerste stuk hout met de witte slierten. Prachtig is het, zo kwetsbaar. Als je het even aanraakt, dan is het al verdwenen. En de luchtvochtigheid moet precies goed zijn, anders kan het niet ontstaan. Je moet er ook goed naar kijken om het te zien. Je kijkt er zomaar overheen.
Het doet me denken aan Gods aanwezigheid in deze wereld. Die is ook kwetsbaar. Anders was Jezus niet als klein kind naar deze wereld gekomen. En je moet goed kijken om te zien hoe God aan het werk is, want er zijn zoveel andere invloeden die aan het werk zijn in deze wereld. Je kijkt zomaar over Gods werk in deze wereld heen.
Ja zeker. En tegelijkertijd omvat het werk van de Schepper alles wat is.
En dan daarbinnen zijn wij weer aan zet. Als ijskristallen we passen precies. Ja en de werkelijkheid vsn deze tijd. Daar waar vervuilende moleculen tussen het kristal kruipen, dan stagneert alles.
Bedankt voor je metafoor.