Deze week begaf mijn koffieapparaat het. Vijf jaar heeft hij me dag (en nacht) van koffie voorzien. Ik ben de enige in huis die koffie drinkt, dus het is echt mijn apparaat. Hij had de laatste tijd al vaker kuren, maar tot nu toe kreeg ik hem elke keer aan de praat. Het is zo’n espresso apparaat dat ter plekke de bonen maalt en daar koffie van zet. Verser dan deze koffie is eigenlijk niet mogelijk. Een dag beginnen met een kopje uit dit apparaat verlicht de hele dag. Sinds ik deze koffie drink proef ik steeds meer het verschil met instantkoffie of ‘koffie’ uit een senseo apparaat. Ik drink het nog wel als ik het krijg voorgezet, maar ik denk altijd: het is geen echte koffie. Als je echte koffie hebt geproefd, dan weet je hoe het bedoeld is. Ik heb gelijk maar een nieuw apparaat gekocht, zodat ik maar een avond zonder echte koffie zat. Ik hoop weer een paar jaar vooruit te kunnen.
Misschien is het met geloven ook zo. Het verlicht het hele leven, omdat je bij alles wat je doet weet dat God met liefde toekijkt. Dat verandert het leven. Als je dat weet dan wil je niet anders meer. Je proeft dat het leven anders misschien wel minder echt is. In ieder geval minder smaakt.
