Afgelopen weekend was ik op Opwekking. Ik was niet de enige, want er waren nog wat mensen. Ik had het voorrecht om bij de tieners te mogen spreken en in de tent voor de bijzondere mensen. Dat laatste is het mooiste wat er is. Gewoon dat er iemand halverwege naar voren komt en zegt: Het spreekt me aan wat je zegt. Ik werd er helemaal blij van. Het zijn bijzondere mensen en ik heb heel wat knuffels uitgedeeld.
Ik werd ook blij van de hoeveelheid tieners. Ik zag daar de kerk van dit moment, springend en zingend. Als er weleens mopperige mensen zijn die denken dat het alleen maar achteruit gaat in de kerk in Nederland, dan zou ik zeggen: kijk naar de tieners en jongeren en zie hoe de bevrijdende boodschap van Jezus Christus daar leeft en invloed heeft. Ik dacht dat het om tweeduizend tieners ging, maar de brandweer hielp me uit de droom door het getal flink naar boven te brengen. En als die allemaal klappen of springen of zingen, dan gebeurt er iets. En nog mooier is het als ze allemaal op de grond zitten en luisteren.
Denk je dat de kerk alleen maar achteruit gaat, kijk dan naar het nieuwe dat God aan het doen is. Het is Pinksteren geweest: jong en oud is vol van de Geest. Na Pinksteren kan je alleen nog maar hoop hebben. Iedereen hoort erbij.
