Verbonden

Anderhalf jaar geleden nam ik afscheid van gemeente De Brug in Spijkenisse. Bij dat afscheid kreeg ik dit beeldje. Als ik er nu naar kijk, dan valt me op hoe alle figuren met elkaar verbonden zijn. Het is een kluwen van verbindingen waardoor niemand alleen is. Dat zie ik nu scherper, omdat ik nu veel minder contact heb met andere mensen. Naast de paar mensen bij een kerkdienst en natuurlijk ons gezin, heb ik de afgelopen drie weken niemand in levende lijve gesproken. En dat voelt niet goed. Ik mis de gezelligheid van het contact en het zien van mensen. Juist nu ervaar ik dat wij mensen zo zijn dat we anderen nodig hebben om mens te zijn. Natuurlijk ben ik blij met alle vormen van contact via internet. Maar toch voelt het kaal.

Toen God ons maakte, werden we naar Gods beeld gemaakt. Dat betekent dat we op de een of andere manier op God lijken. God is relatie. Hij is als Vader, Zoon en Geest voortdurend verbonden. Ik snap ook niet hoe dat zit, want dit is een van de mysteries van God. Als wij een afbeelding zijn van God, dan wordt dat zichtbaar in onze relaties. Ik kan niet in mijn eentje God weerspiegelen. Daar heb ik het contact met anderen voor nodig. Ik ben minder beeld van God. Wat is het een vervelende tijd om zo geïsoleerd te leven.