Wat is de natuur mooi deze week. Maandag stond ik een uurtje eerder op om die maan te zien. Prachtig rood kleurde hij boven het water, om daarna weer langzaam normaal te worden. De dag erna kleurde de zon de morgen rood. En daarna werd het nog meer een feestje. Het begon te sneeuwen. Dus wij natuurlijk naar buiten met de slee. Wat is de wereld anders als hij wit is. Je ziet niet meer waar de weg loopt. Plots loop je midden op het gras. En alles wat vies en kapot was, ziet er met een wit laagje plotseling ongerept uit. En het licht weerkaatst zo mooi met al dat wit. Je ziet het ’s avonds. Er komt veel minder donkerheid de kamer binnen. Prachtig is deze week de natuur.
Het doet me beseffen dat wij mensen onderdeel zijn van een groter geheel. We lijken het leven redelijk te kunnen controleren, maar de files deze week laten zien hoe kwetsbaar ons systeem is. Deze wereld is veel groter dan wij mensen kunnen beheersen. Er is meer.
Daarnaast realiseer ik me in zo’n week dat het leven een geschenk is. Zoals al dat prachtige licht van rood en wit ons toevalt, zo ontvangen we het leven gratis als een geschenk. Het zou zo maar kunnen dat er een God is die de gever en ontwerper van al dat moois is.
Mooi zoals je deze natuurverschijnselen beschrijft. Zo herkenbaar. We leven in een kleurrijke wereld. Zowel natuurlijk, geestelijk als lichamelijk!