In mijn voortuin staan twee kleine appelboompjes. Een boompje is elk jaar wat sneller dan het andere boompje. Bij de vroege staan de knoppen op openspringen. Nog een paar dagen (liefst met zon) en de bloesem is zichtbaar. Het eerste begin van de appeltjes die ik in de herfst hoop te plukken en te eten. Zoals alles in de tuin is het vroeg dit jaar. Het heeft amper gevroren en de grond is al lekker warm. Het vele water wat gevallen is zal ook wel meehelpen aan een vroeg voorjaar. Vanmorgen liep ik naar buiten en rook de lente en het nieuwe begin.
Eigenlijk hoop ik dat de knoppen nog een paar dagen dicht blijven en dat ze pas zondag open gaan. Want dan is het Pasen, het nieuwe leven begint. Ik weet natuurlijk ook wel dat er veel is in deze wereld waaraan je niet kan zien dat God aan het werk is in deze wereld en dat de dood overwonnen is. Het is net als in de natuur, het duurt nog even voor het herfst is en ik kan oogsten. God moet de tijd hebben om te werken aan de wereld.
Komende zaterdag is het de dag voor Pasen. Jezus is gestorven en ligt in het graf. Even houdt de natuur de adem in, om dan los te barsten. Deze stille zaterdag is de beste dag om te zaaien. Jezus is gezaaid in het graf en ik doe dat in de aarde. Dan kan God daarna aan het werk gaan.
