Daar is de boef!

Onze dochter was een paar dagen naar Schotland. Ze nam voor haar jonge kleuterbroertjes een Engelse politiehelm mee. Dat cadeautje viel in de smaak. Sinds die tijd spelen onze vier jongens elke dag politie en boefje. Dit spel bestaat erin dat een van onze tieners zich verstopt in huis en vervolgens wordt hij gezocht door de twee kleuters. Uiteraard lukt het elke keer om de boef te vinden. Het zou kunnen dat onze buren elke keer horen dat dit spel weer gespeeld wordt. Het gaat namelijk met nogal veel geschreeuw gepaard. Onze kleuters leven zich erg in bij de zoektocht naar het gespuis in ons huis. Dat betekent dat ze een van onze tienerzonen consequent aanspreken met ‘Boef.’ Als hij ’s morgens beneden verschijnt, dan begroeten ze hem met: ‘Daar is de boef.’ Zo gaat het de hele dag door. Eens een boef, altijd een boef.

God is gelukkig anders dan onze kleuters. Bij hem val je niet samen met wat je in het verleden deed of met hoe mensen tegen je aan kijken. Gods ogen kijken vriendelijk naar ons. Hij ziet ons niet als boef, maar als geliefd kind. ‘Daar is mijn geliefd kind,’ zegt hij als je ’s morgens de kamer binnenkomt.