Vorige week liep ik in het bos van Harderwijk. Ik verbaas me elke keer hoe dichtbij ons huis de bossen zijn. Zodra ik de parkeerplaats afloop, ben ik direct in een andere omgeving. Je hoort in de verte nog wel een weg razen, maar dat is niet meer dan wat achtergrondgeluid. Terwijl ik vorige week een heuvel opliep, stond ik plots voor een oude watertoren. Zo’n toren moest hoog staan, zodat er voldoende druk was om het water in alle huizen te krijgen. Door de wet van de communicerende vaten kwam het water overal uit de kr
aan. Daarom staan die watertorens op heuvels, zodat het gebruik maakt van de natuurlijke hoogteverschillen. Het was het een makkelijke manier om overal water te krijgen. Nu is er niet veel meer over dan een bakstenen herinnering aan vroeger tijden.
In de bijbel staat water vaak voor Gods aanwezigheid in ons leven. Zoals een dorstig hert water wil, zo zoeken mensen naar de zin van hun leven door God te zoeken. Maar hoe kunnen mensen God nu daadwerkelijk ervaren? Dat kan door de Geest van God. Die zorgt ervoor dat God overal te ervaren is. De Geest van God is een watertoren. Gelukkig meer dan een herinnering aan vroeger tijden, want hij is nog steeds actief.
