We hebben thuis een stokken-kind. Onze jongste zoon wil altijd een tak of stok in zijn handen hebben als hij buiten is. Ik heb al heel wat keertjes gezocht en getuurd langs de randen van de weg om hem een stok te bezorgen. Het komt wel precies. Want het mag natuurlijk geen stokje zijn. Daar is hij veel te groot voor. Maar hij moet hem wel kunnen tillen, anders is het zo jammer voor de auto van de buren. De verzamelde stokken mogen niet mee naar binnen. Want dan wordt er tegen anderen in huis geduwd met de stok. Het resultaat is dat er voor onze deur altijd wat stukjes hout liggen. Je moet toch wat met je gevonden schat.
Een stok doet mij aan Jezus Christus denken. Dat komt door het bekende verhaal waarin Jezus zichzelf vergelijkt met een goede herder die elke keer weer zorgt dat al zijn schapen veilig thuis komen. Daar gebruikt hij een stok voor. Soms port de herder een sterker, opdringerig schaap opzij. Dan kunnen ook de lammetjes veilig thuis komen. En zo’n stok (vaak verzwaard aan een kant met ijzer), helpt ook om wilde dieren weg te jagen.
Misschien probeert onze jongste zoon wel op Jezus te lijken. Misschien wil hij wel herder worden. Er zijn slechtere voorbeelden!
