Gisteren ging ik hardlopen nadat onze basisschoolkinderen de deur uit waren. Het was nog fris in mijn T-shirt, maar al snel was ik warmgelopen. Ik zette koers naar de hei. Toen ik uit het bos de hei opliep schitterde het licht me tegemoet. De zon scheen en al het vocht dat nog op de hei aanwezig was, straalde en brak het licht, zodat het overal flonkerde en weerkaatste.
Er was nog een klein beetje mist aanwezig boven de hei. Maar daar was iets bijzonders mee: die hing niet meer op de grond, maar net wat hoger, ongeveer ter hoogte van de kruinen van de bomen. Het was een prachtig gezicht: de hei, daarboven een wolk en daarboven de toppen van de bomen. Alsof er een flard mist was opgehangen aan een paar onzichtbare touwtjes. Door de opwarmende aarde werd de mist van onderaf weggejaagd. Dat proces ging door, want na ongeveer een kwartier was de mist helemaal verdwenen.
Al rennende mijmerde ik over die mist en zag er Gods aanwezigheid in. God is overal op deze aarde. Soms is hij zichtbaar aanwezig, de andere keer in de hitte van het bestaan lijkt hij weg te zijn. Maar wie zijn ogen open doet, ziet hoe de wereld omringd wordt door Gods liefde.
Mag ik dit blogje delen eventueel op mijn weblog met je naam erbij?
Natuurlijk mag dat. Gr pieter