Mijn kinderen hebben de motorische vaardigheden van mij overgenomen. Dat betekent dat de grove motoriek wat meer tijd nodig heeft om zich te ontwikkelen. Daarom vinden ze fietsen ook ingewikkeld. De laatste tijd proberen we ze te leren fietsen. Eerst nog met zijwieltjes, want anders durven ze niet. Ze moeten vooral gaan en doortrappen. Je kan me geregeld achter een fietsje zien lopen waarbij ik (ik hoop vol aanmoediging) roep: ‘Blijf fietsen, gewoon doortrappen. Voor je kijken.’ Als ze een keer de gang erin hebben, dan komen ze best snel vooruit. Straks gaan de zijwieltjes eraf en dan moeten ze helemaal durven doorfietsen. Gewoon trappen. Dan zullen ze zien dat het goed gaat.
Gisteravond had ik een gesprek over bidden met een groep jonge mensen. Het ging erover hoe lastig het is om te blijven bidden. Je begint enthousiast, maar hoe houd je het vol? Ook bespraken we dat lang niet iedereen thuis hardop heeft leren bidden. Samen wisselden we uit hoe je kan leren bidden. Ik hoorde mezelf zeggen: ‘Blijf bidden, gewoon doorgaan, niet teveel denken maar bidden.’ De overeenkomst tussen het aanleren van fietsen en bidden is groot. Uiteindelijk moet je het gewoon doen: Stamelend, stotterend. Dan zal je zien dat het goed gaat.
Weet je wat ook mooi is een loopfiets zowel voor jong en oud.